Οι νεκροί, Ιάσονα… ξέρουν τα πάντα.
Αρκεί φυσικά να μην είναι παγιδευμένοι στο μίσος τους και, στην προκειμένη περίπτωση, μέσα στη θάλασσα.
120 πτώματα
Ένα τραγικό γεγονός που συνέβη πριν 12 χρονια.
Μια απειλή που ξεδιπλώνει μέσα σε 12 μέρες.
Ένα κακό που γεννήθηκε, όταν ο χρόνος σταμάτησε για 12 λεπτά.

Γράφει η Ελένη Ζερβοπούλου,
Ο αριθμός δώδεκα δεν είναι τυχαίος για τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη, μιας και με αυτό, τα βιβλία που έχει γράψει είναι δώδεκα (και ούτε ένα τηλεφωνημα, που λέει και η Βίσση), αλλά για μένα είναι το πρώτο που διαβάζω.
Ο Αδιπόκηρος είναι μια νουβέλα τρόμου, ναι θα βάλω τη λέξη τρόμος.
Ο συγγραφέας με κέρδισε σε ένα είδος που όταν το διαβάζω είμια ιδιαίτερα αυστηρή προς την αναγνώση, γιατί είναι ελάχιστα τα βιβλία που μου χαρίζουν αυτή την αίσθηση.
Στη πόλη του Ναυπλίου, ξαφνικά η θάλασσα ξεβράζει 120 πτώματα και αρχίζει ένας αγώνας για να λυθεί το μυστήριο. Το παρελθόν βγαίνει και αυτό στην επιφάνεια και ζητάει εκδίκηση. Άραγε θα ανακαλύψει ο Ιάσονας με την ομάδα του, τι πραγματικά συμβαίνει ή αυτό θα είναι το τέλος για τον κόσμο;

Ο Μάριος Δημητριάδης κατάφερε μέσα από τον γραπτό του λόγο, όπως είπα, να μου αφήσει το αίσθημα του τρόμου, όχι τόσο στο να φοβάμαι να περπατήσω στο σπίτι με κλειστά τα φώτα, αλλά να έχω ζωντανές τις εικόνες στο μυαλό μου.
Κάθε φορά που κοιτάω τη θάλασσα, νιώθω τη μυρωδιά του πτώματος. Δεν μου άρεσε που δεν μου άρεσε η θάλασσα, ο συγγραφέας κατάφερε να με κάνει να σκεφτώ αν θα ξαναπάω.

Στα συν του βιβλίου θα βάλω ότι, ο συγγραφέας φαίνεται να έχει κάνει την ανάλογη έρευνα σε θέματα ιατριδικαστικής και νεκροψίας.
Για μένα μιας και είμαι του κλάδου υγείας, είναι σημαντικό να το βλέπω και αυτό.
Διάβασα το βιβλίο μέσα σε μία μέρα και σας το προτείνω για τους λάτρεις και μη.
Μην φοβηθείτε να επισκεφθείτε το Ναύπλιο. Έχει καθαρίσει από το κακό.
Ή μηπως όχι;
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Ένα πρωινό η επιφάνεια της θάλασσας, στο λιμάνι του Ναυπλίου, γεμίζει με εκατόν είκοσι πτώματα. Όλοι πανικοβάλλονται ενώ ο Ιάσονας, ο ιατροδικαστής της πόλης, προσπαθεί απεγνωσμένα να κατανοήσει τι έχει συμβεί, με τη βοήθεια του διοικητή του αστυνομικού τμήματος. Την ίδια ώρα, ένας παράξενος άντρας εμφανίζεται από το πουθενά και αρχίζει να παρακολουθεί συνεχώς τον ιατροδικαστή. 120 πτώματα. Ένα τραγικό γεγονός που συνέβη πριν από 12 χρόνια. Μία απειλή που ξεδιπλώνεται μέσα σε 12 μέρες. Ένα Κακό που γεννήθηκε όταν ο χρόνος σταμάτησε για 12 λεπτά...
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του. Διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι λάτρης της heavymetal, των ταξιδιών και της φωτογραφίας. Αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας «Fantasmagoria». Aρθρογραφεί στις σελίδες «nyctophilia» και «metalsurgery». Του αρέσουν τα βιβλία τρόμου και μυστηρίου, και έχει εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «λογε?ον», τον Δεκέμβριο του 2014, με τίτλο Σκοτεινές Μέρες. Διηγήματά του έχουν διακριθεί στους διαγωνισμούς «Κόρες της νύχτας» (nightread-diavasame.gr), «Larry Niven 2015» (Συμπαντικές Διαδρομές), «Άγνωστο» (Εκδόσεις Ανάτυπο), «Με κομμένη την ανάσα» (120 λέξεις), «Ζόμπι στην Ελλάδα» (Εκδόσεις iwrite), και ιστορίες του βρίσκονται στις ανθολογίες διηγημάτων Ψίθυροι μέσα στη νύχτα (nyctophilia.gr), Τρόμος (Εκδόσεις Ανάτυπο), Αντίθετο ημισφαίριο 4 (Gamecraft).
*Δημιουργία & επεξεργασία εικαστικών (animation, εξώφυλλο άποψης) - Χρήστος Μαργέτας*
Καλοτάξιδο! Εξαιρετική άποψη