Ακροβατώ σ’ ένα σχοινί που είναι έτοιμο να σπάσει…
Αυτοί οι στίχοι είναι όσα θέλει να πει ο συγγραφέας Νίκος Θεοχαρίδης μέσα στο βιβλίο του…
Γράφει η Ελένη Ζερβοπούλου,
Ανερχόμενος συγγραφέας ο Νίκος με ένα βιβλίο ιδιαίτερο. Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η γραφή του βιβλίου είναι αυτό που λέμε: σου καίει τον εγκέφαλο, αλλά σου αρέσει.
Σε ταξιδεύει στον ψυχικό κόσμο του πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα κάνεις και το δικό σου μοναχικό ταξίδι.
Γιατί ο πόνος του, του έδειξε το δρόμο του.
Και έτσι ο πόνος έδειξε το δρόμο, ένα δρόμο δύσκολο, ένα δρόμο στον οποίο το μυαλό παίζει διαφορά παιχνίδια, γιατί το μυαλό έχει μια απίστευτη δύναμη, είναι ένας ύπουλος εχθρός όπου ο δράκος μπροστά του είναι αρνάκι.
Το Edelweiss είναι ένα λουλούδι της ερήμου.
Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση ο κάθε αναγνώστης ταξιδεύει στη δική του προσωπική έρημο, και το ερώτημα εδώ είναι:
Μπορείς να βγεις από εκεί;
Στην αρχή μπορεί να σας φανεί χαοτικό, όμως όσο πιο βαθιά μπαίνεις, τόσο χάνεσαι στο αναγνωστικό μονοπάτι.
Εγώ ένιωθα ότι είμαι σε ένα κρεβάτι εντατικής και περνούσε η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου, κυρίως ομως τα σκοτάδια μου, αυτά που οδηγούν σε άλλα μονοπάτια…
Μου άρεσε η γραφή και η ροή, το πως δηλαδή πάει από το ένα κεφάλαιο στο άλλο και σίγουρα είναι ένα από τα καλά βιβλία που διάβασα μέσα στο 2024. Βασικά, ήταν σαν να περιέγραφε τη ζωή μου, τη χρονιά του που μας πέρασε.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Περιμένοντας να ολοκληρωθεί ο θάνατος του, ένας αυτόχειρας περιφέρεται σε μια μεταφυσική Έρημο. Η ανοιχτή πληγή στις φλέβες του τον καλεί να περιπλανηθεί σε έναν τόπο πιθανοτήτων και αλλόκοτων υπάρξεων. Συναντά όντα που ζουν σε ένα παραληρηματικό ταξίδι εμμονής, πένθους και ερωτικής έξαψης. Ανάμεσά τους βασίλισσα και κοινή ερωμένη η Έρημος, που οδηγεί σκληρά τον άντρα και τα πλάσματα στην προσωπική κορύφωση. Η πληγή του πάντα θα αιμορραγεί κι εκείνος πάντα θα ζητά τη μνήμη και την αγάπη της Ερήμου. Όταν συναντήσει τον Θηρευτή, καταλαβαίνει πως θα πρέπει να αναμετρηθεί με περισσότερα από όσα νόμιζε. Η ιστορία του αποκτά μια νέα αίσθηση κατεύθυνσης από κάτι αδιόρατο, καθώς ακολουθεί έναν άντρα που τον καθοδηγεί, χωρίς ποτέ να τον φτάνει. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Τότε θα αντιμετωπίσει ένα πλάσμα που του ανήκει και θα δώσει μια μάχη στο εσωτερικό κάστρο του νου. Εκεί που τα αισθήματα είναι προσωπικότητες και κυριαρχούν στις ανάγκες και τις επιθυμίες.
Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα φαντασίας που περιγράφει το ταξίδι ενός ανθρώπου προς την αυτογνωσία και ταυτόχρονα ένα ερωτικό γράμμα προς την Έρημο, τη Φθορά και την Έλξη…
Σε μια μεταφυσική έρημο, Άγγελοι που σκόνταψαν διψούν για έρωτα. Εραστές μετατρέπονται σε υφάσματα. Λάμψεις αντανακλούν πάνω σε οχήματα και μιλούν για αθανασία. Ληστές με ετοιμοθάνατα αυτοκίνητα διασχίζουν τις αμμώδεις εκτάσεις. Μπαρ με σαύρες που μιλούν με κυνισμό και σκληρό χιούμορ. Ψυχές εκλιπαρούν για σωματική εκτόνωση. Παιδιά ενηλικιώνονται μέσα από το πένθος. Κατακλυσμοί αποκτούν προσωπικότητες, δίνοντας μάχες στα κάστρα του νου.
Ένας αυτόχειρας, περιμένοντας να ολοκληρωθεί ο θάνατός του, περιφέρεται συναντώντας όλες αυτές τις παραδοξότητες. Προσπαθώντας να βρει τη μνήμη του πολεμά με αγέλες λύκων και κεραυνούς. Ερωτεύεται φαντάσματα και τραγουδά βραχνά τα μπλουζ του. Ανακαλύπτει τον εαυτό του σε κάθε ιστορία που η έρημος τον οδηγεί να ζήσει, βοηθώντας τα παιδιά της να φτάσουν στην κορύφωσή τους. Ελπίζοντας πάντα πως θα φτάσει και ο ίδιος στη δική του. Ακολουθώντας τα σημάδια ενός όντος, που κάνει ακόμα και την έρημο να ανθίσει…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νίκος Θεοχαρίδης σπούδασε Θεολογία και Σκηνοθεσία Κινηματογράφου. Ασχολείται με τη συγγραφή και τα οπτικοακουστικά μέσα. Πιστεύει πως το παρόν μυθιστόρημα, άλλες φορές δοσμένο με χιούμορ και άλλες με πάθος, θα πει όσα κλισέ θα ήθελε να αποφύγει ο ίδιος να χωρέσει σε ένα βιογραφικό σημείωμα.
*Δημιουργία & επεξεργασία εικαστικών (animation, εξώφυλλο άποψης) - Χρήστος Μαργέτας*
Καλοτάξιδο