Ποιος είσαι εσύ;
Κανένας σημαντικός.
Ένα μικρό κομμάτι του παζλ.
Γράφει η Ελένη Ζερβοπούλου,
Η Ανθή ξυπνάει μετά από ένα ατύχημα στο νοσοκομείο και το μόνο που θυμάται, είναι ότι τη λένε Νιόβη. Μια σχέση μάνας - κόρης, που δεν την λες και ιδανική. Μια γυναίκα που το μόνο που θέλει είναι να νιώσει ελεύθερη και ευτυχισμένη. Μια φιλία, όπου ο έρωτας δεν χωράει και ένας άντρας που συμπληρώνει το παζλ.
Το βιβλίο Κομμάτια του Μυαλού, θα σας βάλει σε πολλές σκέψεις.
Αλήθεια, μπορούν όλες οι γυναίκες να γίνουν μάνες;
Μέχρι που μπορεί να φτάσει μια μάνα που ζηλεύει το παιδί της;
Ένα παιδί που δεν ξέρει τι σημαίνει η αγκαλια της μάνας και ποια είναι η πορεία του στη ζωή. Μπορεί ένας άντρας και μια γυναίκα να είναι φίλοι;
Ο έρωτας τελικά μας κόβει την ανάσα;
Η συγγραφέας Αγλαΐα Κληρονόμου με έβαλε σε πολλές σκέψεις η αλήθεια είναι, με το βιβλίο της, που αγγίζει ένα θέμα ευάλωτο, σχέση μητέρας - κόρης, μια σχέση ιδιαίτερη που ενώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο, δεν είναι πάντα τόσο ισχυρή.
Με ‘ταξίδεψε’ μέσα στον ψυχικό κόσμο της πρωταγωνίστριας και έμεινα να ξετυλίγω το κουβάρι, που είχε δημιουργηθεί στο μυαλό της, από την εφηβεία. Σκόρπια κομμάτια,
που ειναι φυλαγμένα στο πιο σκοτεινό δωμάτιο του μυαλού, κομμάτια τα οποία
θέλουν αγάπη, για να μπορέσουν να δουν το φως.
Δεν ξέρω αν δικαιολογώ καποιες στάσεις της μητέρας, σίγουρα όμως η συγγραφέας δεν με έκανε και να τη μισήσω, να την λυπηθώ, που για μένα είναι χειρότερο αυτό.
Σίγουρα η συγχώρεση θα παίξει ρόλο, όχι τόσο για τον άνθρωπο που κάνει κακό, αλλα για την ψυχική ηρεμία και τη γαλήνη του ατόμου, που δεν ήξερε τι σημαίνει μητρικό χάδι.
Με γραφή απλή, με χαρακτήρες της διπλανής πόρτας, το βιβλίο Κομμάτια του Μυαλού, θα το θυμάμαι σίγουρα για αρκετό καιρό.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει να ανακαλύψετε και να διαβάσετε.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Ανθή, ή μήπως Νιόβη;
Μια γυναίκα, δυο ονόματα και ένα ατύχημα που προκαλεί αμνησία και
δημιουργεί ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων.
«Ποιος είσαι;».
«Κανένας σημαντικός. Ένα μικρό κομμάτι από το πάζλ».
Φίλοι, συγγενείς και εραστές, αποκαλύπτονται και συνθέτουν ένα από
τα δυσκολότερα πάζλ. Αυτό της ζωής της. Είναι έτοιμη να βάλει τα κομμάτια
στη σωστή σειρά για να έχει μπροστά της ολοκληρωμένη την εικόνα; Εκείνοι
θα αντέξουν να παραμείνουν κοντά της όταν όλα τα μυστικά θα βγουν στο
φως;
«Μερικές φορές, μια καταστροφή μπορεί να γίνει η αρχή για κάτι εξαιρετικό».
Αυτό υποστηρίζει η Ανθή και όσο παράλογο και αν μοιάζει, ίσως στην
περίπτωση της να ισχυει.
Ένα μεγάλο πάζλ είναι η ζωή. Άλλες φορες μικρό , άλλες μεγάλο.
Πάντα όμως έχει ανάγκη από αυτό το μοναδικό κομμάτι, που μόλις
εμφανιστεί, όλα τα άλλα θα βρουν τη θέση τους.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Αγλαΐα Κληρονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1975, από πατέρα Κεφαλλονίτη και μητέρα Κρητικιά. Μοναχοπαίδι, με έντονη φαντασία που της κρατούσε συντροφιά, ανακάλυψε τον μαγικό κόσμο των βιβλίων και έκανε τους ήρωες φίλους της. Είναι παντρεμένη με τον άνθρωπο που γνώρισε λίγο πριν τελειώσει το σχολείο, τον οποίο χαρακτηρίζει βράχο της, αφού είναι δίπλα της σε όλες τις εύκολες και δύσκολες στιγμές της ζωής της και ανέχεται τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα της. Σε μια απόπειρα να ασχοληθεί με κάτι πιο πρακτικό, μπήκε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα στη ζωή της η λογιστική, αλλά -όπως ήταν αναμενόμενο- η πεζότητα των αριθμών, δεν ήταν ικανή να την κρατήσει. Δραστηριοποιείται στον ιδιωτικό τομέα και πριν από μερικά χρόνια, αποφάσισε πως δεν της αρκούσε μόνο να διαβάζει. Έτσι, έκανε την απόπειρα να μεταφέρει στο χαρτί τις ιδέες της και τα θετικά σχόλια των φίλων της, της έδωσαν την ώθηση να συνεχίσει. Από τότε δεν σταμάτησε να δημιουργεί τους δικούς της κόσμους. Οι ιστορίες της φιλοξενήθηκαν σε μια παγκόσμια, ηλεκτρονική, διαδικτυακή πλατφόρμα και κέρδισαν την αγάπη του αναγνωστικού κοινού κατι που την ενθάρρυνε να κάνει το επόμενο βήμα, αυτό της έκδοσης. Η πρώτη της προσπάθεια με την μορφή του έντυπου βιβλίου «Έλξη Παραλλήλων», έλαβε πολύ καλές κριτικές και ακολούθησαν τα «Κομμάτια του Μυαλού» και η «Γωνία Λήψης» που κυκλοφορούν σε ηλεκτρονική μορφή από το Carmelasbooks.
*Δημιουργία & επεξεργασία εικαστικών (animation, εξώφυλλο άποψης) - Χρήστος Μαργέτας*
Σε ευχαριστούμε...θα ήθελα να το διαβάσω