"Δεν είναι ο πόλεμος γύρω μας αλλά ο πόλεμος μέσα μας. Αυτός που κάθε μέρα τρώει τη σάρκα μας. Αυτός, μονάχα αυτός."
Είναι η πρώτη μου επαφή με την πένα του συγγραφέα. Το βιβλίο σε τραβάει πρώτα από το εξώφυλλο, που είναι τόσο εύστοχο και έπειτα από το οπισθόφυλλο.
<<Ευτυχισμένος είναι μονάχα, όποιος μπορεί να ζει χαρούμενος, χωρίς να βασανίζεται από καμία δυστυχία>>.Ο συγγραφέας πιάνει ένα θέμα που απασχολεί και θα απασχολεί γενιές και γενιές: την πατριαρχία.
Ο λόγος του είναι απλός, κατανοητός και ολότελα λυρικός. Από τις πρώτες σελίδες, καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη στην ιστορία και να παίξει με το μυαλό του μέχρι το τέλος. Διαβάζοντας το, με έκανε και μενα να περπατάω πάνω στο λεπτό σχοινί της λογικής.
Ο συγγραφέας δεν μένει στην επιφάνεια του προβλήματος, αλλα δίνει ζωή στους φοβους, εφιάλτες και προσπαθεί να μας ξυπνήσει πριν να είναι αργά, καθώς όπου Ηλεκτρα και Οδυσσέας, θα μπορούσαμε να ειμαστε εμεις.
Το κακό δεν έχει γένος. Είναι εκεί και παραμονεύει.
"Δεν τελειώνει τίποτα και ποτέ
Ό,τι τελειώνει δεν άρχισε ποτέ
Ό,τι αρχίζει δεν τελειώνει ποτέ"
Ένα βιβλίο ψυχολογικού θριλερ που ξεκινάει χρόνια πίσω και επαναλαμβάνεται μέχρι και τώρα. Ένας αγώνας δρόμου για να μπει ένα τέλος. Για μένα είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από γυναίκες και άντρες.
Είναι μια ευκαιρία να καταλάβουμε επιτέλους πως όλα ξεκινούν και τελειώνουν με εμάς. Κάθε σκέψη, κάθε άποψη.
"Δεν σ' αφήνω να κοιμηθείς
Γιατί πρέπει να σκεφτείς
Και δεν το αποφάσισα εγώ
Αλλά εσύ"ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Πρώτη εκδοχή: Το τέρας της Πατριαρχείας έχει δημιουργησει γενιές δυστυχισμένων γυναικών. Θα καταφέρει η Ελένη, να αποτινάξει απο πάνω της τα στερεότυπα και να ζήσει όπως εκείνη θελει? Ή θα την καταπιεί όπως έκανε με χιλιάδες άλλες? Θα τη βοηθησει η Ηλέκτρα να βρει το σκοπό της? Ή το αίμα σαν ποτάμι, θα πνίξει όποιον βρεθεί στο διάβα της? Είναι τελικά εφικτό, στην σύγχρονη κοινωνία, με τις βαθιά συντηρητικές αντιλήψεις, οι γυναίκες να είναι πραγματικά ελεύθερες?
Δεύτερη εκδοχή: Εάν θα περιέγραφε κανείς την πορεία ενός δυστυχισμένου ανθρώπου με λέξεις, τότε αυτές θα μπορούσαν να είναι: γέννα, ζωή, υπακοή, σώμα, ψυχή, ηδονή, πάθος, ορμή, υποταγή, χρήμα, χλιδή, αποδοχή, τέρμα, φραγή κι ανακοπή! Οι λέξεις αυτές περιγράφουν την πορεία της Ελένης, μιας γυναίκας που ζει, φαινομενικά, μια ιδανική ζωή. Παντρεμένη με έναν επιτυχημένο καθηγητή πανεπιστημίου, κόρη επιτυχημένων και αναγνωρισμένων στην κοινωνία γονιών, ούσα μητέρα και με προοπτικές για μια τεράστια ακαδημαϊκή καριέρα. Ωστόσο, πίσω από κάθε ιδανική πρόσοψη κρύβονται οι χειρότερες, εν γένει οι πιο δαιμονικές αλήθειες, τις οποίες το ανθρώπινο μυαλό δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Όλα ξεκίνησαν με τον ήχο των περιστεριών, έως τη στιγμή που τα περιστέρια μετατράπηκαν σε μαύρα κοράκια. Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Η Ελένη πήγε με την κόρη της σε ένα εμπορικό κέντρο για να αγοράσουν δώρα για τα Χριστούγεννα. Μετά από έναν διαπληκτισμό μεταξύ μητέρας και κόρης, η Ελένη βυθίζεται σε βαθιές σκέψεις, σε έναν κόσμο μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, όπου οι μύθοι και τα παραμύθια ζωντανεύουν. Ως μικρή Έλενα βρίσκεται στην αγκαλιά του αποθανόντος και αγαπημένου πατέρα της Ούγκο και υπό την αυστηρή προστασία της μητέρας της, το όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη, από τον οποίο ξυπνά απότομα για να διαπιστώσει ότι η κόρη της εξαφανίστηκε. Ένας χρόνος περνάει εν ριπή οφθαλμού και η Αντιγόνη εξακολουθεί να αγνοείται, τουλάχιστον αυτό γνωρίζουν όλοι στην οικογένεια και στη γειτονιά, εκτός από την Ελένη, η οποία βλέπει την κόρη της κάθε μέρα στο σπίτι και εξακολουθεί να της μιλάει. Ο χρόνος περνάει και η Ελένη μοιάζει να είναι παγιδευμένη σ’ έναν κόσμο, που μοιάζει με αιματηρό εφιάλτη. Έχει μανιοκατάθλιψη, ο γάμος της διαλύεται σιγά σιγά, η καριέρα της έχει πάει προ πολλού κατά διαόλου, ενώ δεν λείπει και η μητέρα της, η οποία της υπενθυμίζει διαρκώς ότι έχει αποτύχει πλήρως στη ζωή. Τότε, από το πουθενά, εμφανίζεται μια ηλικιωμένη γυναίκα που ισχυρίζεται ότι ξέρει πού βρίσκεται η Αντιγόνη. Η Ελένη είναι εντελώς εμβρόντητη. Είναι έτοιμη να καλέσει την αστυνομία, όταν ξαφνικά η μυστηριώδης γυναίκα, που ονομάζεται Ηλέκτρα, απειλεί να αποκαλύψει ένα οικογενειακό μυστικό για τον πατέρα της. Η Ελένη πετάει το τηλέφωνο και από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα υποτάσσεται πλήρως σε αυτή τη γυναίκα. Η Ηλέκτρα παίζει ένα σατανικό παιχνίδι με την Ελένη. Για κάθε πληροφορία που πρέπει να δώσει στην Ελένη σχετικά με την κόρη της, η Ηλέκτρα θέλει να της μιλήσει για κάποια εμπειρία από την εποχή που ο πατέρας της ήταν ακόμα ζωντανός. Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με την Ηλέκτρα, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι η Ελένη υποφέρει από κάποιο ψυχικό τραύμα. Ως παιδί έχασε τον πατέρα της, ο οποίος αυτοκτόνησε, και η μητέρα της είχε παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο όταν η Ελένη ανακαλύπτει τυχαία ότι η Ηλέκτρα και η μητέρα της γνωρίζονται καλά και ότι ο σύζυγός της Οδυσσέας έχει επίσης κάποια σχέση με την Ηλέκτρα και πως και η σχέση του με την πεθερά του, δεν είναι αυτή που η Ελένη γνώριζε όλα αυτά τα χρόνια. Καθώς προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια, έρχεται στο τέλος αντιμέτωπη με μια τρομακτική πραγματικότητα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Πέτρος Κωσταράς είναι Έλληνας συγγραφέας και μεταφραστής γερμανικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία και από το 2000 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Κρήτης και της Γερμανικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και ολοκλήρωσε στο ίδιο τμήμα το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις Ελληνογερμανικές σχέσεις στη λογοτεχνία. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα από το δημοτικό. Όντας ανήσυχο πνεύμα, καθόταν ατέλειωτες ώρες γράφοντας πολλές ιστορίες. Το 2018 εκδίδεται το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Πέτρος και Κάσσυ. Ένα βιβλίο με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Το 2019 ακολουθεί το γερμανικό κλασικό έργο «Ο Καρυοθραύστης» του Ε.Τ.Α. Χόφμαν, σε μετάφραση δική του, ενώ το 2020 κυκλοφορεί το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο La cuna – Σκοτεινό σημείο, μία ιστορία μυστηρίου, θίγοντας παράλληλα πολλά κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Ένα χρόνο αργότερα, το 2021, κυκλοφορεί το γερμανικό κλασικό έργο Έφη Μπριστ, του Τέοντορ Φοντάνε, σε μετάφραση δική του. Το 2023 συνεργάζεται με τις εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές και εκδίδεται το τρίτο του μυθιστόρημα «Ματωμένη Ηλέκτρα». Τα όνειρά του πολλά και οι πηγές έμπνευσής του ατέλειωτες, ενώ το ανήσυχο πνεύμα και το ενθουσιώδες παιδί που κρύβει μέσα του, τον κάνουν να μην σταματά ποτέ να σκέφτεται, να αισθάνεται και να δημιουργεί.
Μπορείτε να βρείτε τον συγγραφέα στα social media:
Πραγματικά η πιο ολοκληρωμένη και καλογραμμένη άποψη που έχω διαβάσει τελευταία και σίγουρα που υπάρχει σε αυτό το blog. Πολλά συγχαρητήρια, δεν έχω λόγια και πάμε δυνατά για τα επόμενα!