Και φοβάσαι. Δεν θέλεις να ανοίξεις τα μάτια σου, γιατί δεν αντέχεις τη σιωπή. Αυτή την παλιοβρώμα τη σιωπή που, θες δεν θες, εγινε η καλύτερή σου φίλη. Μια φίλη που δεν γουστάρεις…
Γράφει η Ελένη Ζερβοπούλου,
Ντούμπλε Φας, ένα αστυνομικό βιβλίο που σε γυρνάει στην εποχή της Χούντας.
Θα ξεκινήσω να πω για τη ροή που κυλάει αβίαστα. Πρωταγωνιστής μας ο Μιχάλης Πετράκης, γεννημένος σε μια κοινωνία που τον δείχνει με το δάχτυλο. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη απο την πλευρά του πρωταγωνιστή μας.
Η υπόθεση δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκη, δηλαδή, δεν θα σκεφτεσαι ποιος είναι ο δολοφόνος, αντιθέτως είναι όλα μπροστά σου.
Στην ουσία ο αναγνώστης ακολουθεί τη ζωή του Μιχάλη, ενός ανθρώπου που από την ημέρα που γεννήθηκε, ήξερε ότι διαφέρει και μεγαλώνοντας ήθελε να ανήκει κάπου. Έτσι μπήκε στη συμμορία του Γιαλαμά, ενός ανθρώπου που ό,τι ήθελε το έπαιρνε. Ο Μιχάλης Πετράκης απλά εκτελούσε κάθε διαταγή. Γύρω του υπάρχουν άνθρωποι που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του και ενώ τον βλέπουμε ψυχρό, όταν βλέπει αγαπημένα του πρόσωπα να χάνονται, λυγίζει.
Στο σύνολο θα διαβάσεις μια ιστορία όπου μια μάνα παλεύει να εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο στο παιδί της, όμως γινεται η αιτία για τη δική του φυγή. Έναν άντρα να πιστεύει ότι είναι Θεός και να του ανήκουν όλα και ένα παιχνίδι εξουσίας, με μια αγάπη να ανθίζει σε δύσκολες καταστάσεις.
Άραγε πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από τη μοίρα που εσύ επέλεξες;
Άραγε οι άνθρωποι αλλάζουν;
Ο Ντούμπλε Φας, όπως είναι το παρατσούκλι του, στην ουσία για μένα ήταν ένας χαρακτήρας, που ενώ μεγάλωνε εξωτερικά, μέσα του παρέμενε παιδί, παρ’ όλη τη ζωή που έκανε.
Ένα όμορφο ανάγνωσμα που δεν περίμενα να πω την αλήθεια να μου αρέσει τόσο. Το τέλος του δε, λυτρωτικό.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Ένας άνθρωπος που δεν γνώρισε ποτέ στοργή και χάδι, που δεν ήξερε πού ανήκει, αλλά ήθελε κάπου να ανήκει.
Ένας άνθρωπος που νόμιζε ότι μία μαφιόζικη συμμορία είναι η οικογένειά του.
Ένας άνθρωπος που δεν γεννήθηκε, αλλά έγινε δολοφόνος -κι ας δάκρυζε κάθε φορά που έπαιρνε την εντολή να σκοτώσει.
Ο Μιχάλης Πετράκης, αγνώστου πατρός, που όλοι στη νύχτα ήξεραν με το παρατσούκλι «Ντούμπλε Φας», αποζητά την αγάπη, να δώσει και να πάρει. Αλλά και να κλείσει τους ανοικτούς λογαριασμούς του με το παρελθόν.
Όμως, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα, όπως λέει ο ίδιος.
Πόσες πιθανότητες έχει να αλλάξει εκείνος;
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ανδριάνα Ξηρού κατάγεται από το Ηράκλειο Κρήτης όπου ζει μόνιμα. Φοίτησε στο ΤΕΙ Ηρακλείου, στο τμήμα Πολιτικών Δομικών Έργων, και εργάζεται ως μόνιμος υπάλληλος στην Διεύθυνση Πολεοδομίας Ηρακλείου. Η αγάπη της για τα βιβλία πηγάζει από την παιδική της ηλικία, ειδικά από το πρώτο της ανάγνωσμα, Ο Γεροστάθης, του Παύλου Μελά. Έκτοτε ακολούθησαν πάρα πολλά αναγνώσματα καθώς και η ενασχόλησή της με την ποίηση και τη συγγραφή από πολύ νεαρή ηλικία. Το 1989 πήρε το τρίτο βραβείο διηγήματος σε λογοτεχνικό διαγωνισμό της ΕΛΜΕ Ηρακλείου και ακολούθησαν και άλλα βραβεία σε τοπικούς διαγωνισμούς. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής στο εργαστήριο Laculturela του συγγραφέα Λευτέρη Γιαννακουδάκη και μαθήματα φωτογραφίας, μία ακόμη μεγάλη αγάπη της, στην ΕΦΕ Ηρακλείου. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες από τις εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης και τις εκδόσεις Περσίδες. Εκτός από το να μοιράζεται τον ελεύθερο χρόνο της με την οικογένειά της και την ανάγνωση, διατηρεί και λογαριασμό στο Instagram: @books.andriana.xirou.
*Δημιουργία & επεξεργασία εικαστικών (animation, εξώφυλλο άποψης) - Χρήστος Μαργέτας*
Commenti