Ξέχασα εμένα και όσα ήθελα, έπαψα να ονειρεύομαι και να ελπίζω δίπλα σου.
Γράφει η Ελένη Ζερβοπούλου,
Έχετε αναρωτηθεί πώς νιώθει η ψυχή σας;
Αν είχε φωνή πώς θα εξέφραζε τα συναισθήματά της;
Έχει φωνή άραγε;
Με τι λέξεις θα ντύνατε τη ψυχή σας;
Εγώ, όμως, είμαι εδώ,
δυνατή, κραταιή,
να πενθήσω για το χθες,
να ζήσω το τώρα
και να φωνάξω για τ’ αύριο!
Η Ψυχική Παλίρροια της Ξένιας Ζαρκαδούλα είναι μια ποιητική συλλογή που “σκεπάζει” την ψυχή σε κάθε Παλίρροια, σε κάθε φουρτούνα θα συμπληρώσω εγώ, με λέξεις που γίνονται μια νοητή κουβέρτα που σκεπάζει τον πόνο και τον αγκαλιάζει.
Έχασα τον δρόμο μου και τώρα δεν ξέρω αν θα
μπορέσω να τον ξαναβρώ
ο χρόνος πάγωσε εδώ κάτω, είναι γεμάτος αράχνες
και δυσωδία…
Οι άνθρωποι που γράφουν ποιήση για μένα έχουν μια ιδιαιτερότητα να μπορούν να αγγίζουν δικές τους πτυχές, αλλά ταυτόχρονα να αγγίζουν και τον αναγνώστη.
Η συγγραφέας βουτάει την πένα της μέσα στη δική της ψυχή, αλλά και στη δική μας.
Όσο για το λεξιλόγιο της, η Ξένια, χρησιμοποιεί λέξεις που αποτυπώνουν πλήρως το νόημα που θέλει να περάσει, προκαλώντας ρίγος και συγκίνηση, ένα βαθύ συναίσθημα, που σίγουρα θέλουμε όσοι διαβάζουμε ποιητικές συλλογές, να έχουμε στο τέλος.
Σπαράζει το μέσα μου
φωνάζει
όσα η ψυχή μου λαχταράει
όσα το κορμί επιθυμεί
και για να λυτρωθεί
γεννάει το δάκρυ…
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Οι λέξεις ποτίστηκαν μ’ αίμα, κυλήσαν σαν το δάκρυ από την ψυχή και βρήκαν απάγκιο στη γραφή για ν’ αγκυροβολήσουν στο λιμάνι της μοναξιάς. Μιας μοναξιάς εσωτερικής που βρίσκεται στους βάλτους του «εγώ», αποζητά την ελπίδα να συνταξιδέψει μαζί της… Η μοναξιά μου, άνθρωπε, δε φοβάται κανέναν, δεν έχει κάτι να χάσει, δεν έχει κάτι να ντρέπεται…
Η μοναξιά μου, άνθρωπε, σηκώνει παλίρροιες, κύματα, υδροστρόβιλους και ξεχύνεται σαν καταρράκτης σε καθάρια νερά…
Δεν αποζητά κανέναν, δεν ψάχνει κάποιον να κουμπώσει, δεν κάνει χατίρια για να βρει συνοδηγό έχει μονάχα εμένα…
Η μοναξιά μου είναι μια θαλασσοταραχή που ξεσηκώνει θύελλες στο διάβα της…
Έλα μαζί μου σ’ ένα ταξίδι που κρύβει μέσα του την κάθαρση, σ’ ένα ταξίδι που κρύβει μέσα του την πάλη και τη ζωή, σ’ ένα ταξίδι στις θάλασσες της ψυχής…
Έλα… Πιάσε το χέρι μου, εσύ, ναι εσύ, αφουγκράσου τον άνεμο, κοίτα το ηλιοβασίλεμα, το καραβάκι που περνά μέσα στην αντάρα, δε διστάζει, απλά προχωρά, με το κεφάλι ψηλά, αγέρωχο και μόνο…
Έλα… Το ταξίδι της ζωής ξεκίνησε! Ακούς τους γλάρους πώς πετάνε; Βλέπεις τα κύματα που αφρίζουν; Το ταξίδι σε καλεί σ’ άγνωστες θάλασσες και πελάγη, σε μακρινούς ορίζοντες με γαλάζιους ουρανούς μα και γκρίζους καμιά φορά (εκεί είναι που έρχεται κι αγκαλιάζει ο ήλιος ακόμα πιο φωτεινός τη γη)… Εκεί είναι το ταξίδι της ζωής… Άγνωστο και μοναχικό να σε ξεσηκώσει, να σ’ εκπλήξει, άνθρωπε… Μη φοβάσαι… Η παλίρροια θα κοπάσει κι η θάλασσα, πάλι, θα γαληνέψει…
Έλα…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Πολυξένη Ζαρκαδούλα γεννήθηκε στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα. Έχει τελειώσει το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με τον χώρο της γραφής. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια ψυχολογίας, δημοσιογραφίας και πολιτικών επιστημών. Άρθρα, ποιήματα και διηγήματά της υπάρχουν στο διαδίκτυο, σε περιοδικά και εφημερίδες. Απέσπασε πολλαπλές διακρίσεις, επαίνους και βραβεία από Πανελλήνιους και Παγκόσμιους διαγωνισμούς για τα ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά και τους μουσικούς στίχους της. Πρόσφατα στις 2 Νοεμβρίου 2019 έλαβε το Τιμητικό Βραβείο "Μουσών" από το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" για το έργο της και την ενεργή της παρουσία στα γράμματα, στη διανόηση και στησύγχρονη πνευματική δραστηριότητα.
*Δημιουργία & επεξεργασία εικαστικών (animation, εξώφυλλο άποψης) - Χρήστος Μαργέτας*
Θέλω να το διαβάσω....καλοτάξιδο