Μαρία Ράπτη: Η εξαφάνιση ενός ανθρώπου είναι πάντα το αποτέλεσμα μιας βαθιάς αποτυχίας.

Books and Freckles: Μαρία καλώς ήρθες στο Books and Freckles.

Μαρία Ράπτη: Καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

Books and Freckles: Μίλησε μας για σένα, ώστε να σε μάθει ο κόσμος που δεν σε ξέρει. 

Μαρία Ράπτη: Γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα και εξακολουθώ να ζω στη Θεσσαλονίκη. Είμαι φιλόλογος και εργάζομαι στη δευτεροβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση. Έχω μεταπτυχιακές σπουδές στο θέατρο, οι οποίες με βοήθησαν να κατανοήσω βαθύτερα τη δομή της αφήγησης, τη δραματουργία και τη δυναμική των χαρακτήρων. 

Γράφω μυθιστορήματα, με ιδιαίτερη αγάπη στα ψυχολογικά θρίλερ. Ακόμη, γράφω θεατρικά έργα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε θεατρικές σκηνές της Θεσσαλονίκης -κάτι που για μένα είναι πάντα ξεχωριστό, γιατί αυτή η πόλη είναι το φυσικό και δημιουργικό μου περιβάλλον.

Books and Freckles: Μίλησέ μας για τα συγγραφικά σου έργα. 

Μαρία Ράπτη: Είναι πια αρκετά, όμως τα τελευταία βρήκαν το σπίτι τους στις Εκδόσεις Bell, γι’ αυτό θα σταθώ σε αυτά. Το μυθιστόρημά μου «Το σπίτι της» (2024) είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ξεδιπλώνει την ιστορία της Άννας, η οποία επιστρέφει στο πατρικό της μετά από είκοσι χρόνια για να αντιμετωπίσει σκοτεινά οικογενειακά μυστικά. Αντίστοιχα, στο «Παιδικά Τραγουδάκια» (2023), ακολουθούμε τη νεαρή εκπαιδευτικό Λίζυ σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή, όπου το παλιό μοναστήρι που καλείται να μετατρέψει σε σχολείο κρύβει ανατριχιαστικά μυστικά.

Στον χώρο του θεάτρου, το έργο μου «Οι μάγισσες του Βάρντε», που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη το 2022-23, βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα από το κυνήγι μαγισσών στη Νορβηγία του 17ου αιώνα και αναδεικνύει τη συστηματική καταπίεση των γυναικών σε μια πατριαρχική κοινωνία.

---

Διαβάστε την άποψή μου για το βιβλίο της Μαρίας Ράπτη - Το σπίτι της

---

Books and Freckles: “Το Σπίτι της” ειναι το τελευταιο σου βιβλίο. Ένα ψυχολογικό θρίλερ. Από που εμπνευστηκες την ιστορία;

Μαρία Ράπτη: Η ιδέα για το «Το σπίτι της» γεννήθηκε από το ενδιαφέρον μου να εξερευνήσω την έννοια του χώρου ως φορέα μνήμης και μυστικών. Το πατρικό σπίτι γίνεται εδώ ένας ζωντανός οργανισμός, που κρύβει μέσα του ιστορίες και τραύματα χρόνων. Ήθελα να εξερευνήσω τον τρόπο που το παρελθόν, ακόμα κι όταν είναι θαμμένο, επηρεάζει το παρόν και το πώς η αναμέτρηση με αυτά τα φαντάσματα μπορεί να αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων. Η επιστροφή στο σπίτι δεν είναι απλώς μια γεωγραφική μετακίνηση, αλλά μια εσωτερική πορεία προς την αποδοχή, την κάθαρση και, τελικά, την ελευθερία.

Books and Freckles: Το βιβλίο κάνει αναφορά στη “εξαφάνιση”, ένα καθημερινό φαινόμενο. Τι χρειάζεται για να αποφευχθεί; 

Μαρία Ράπτη: Η εξαφάνιση ενός ανθρώπου είναι πάντα το αποτέλεσμα μιας βαθιάς αποτυχίας. Είτε η εξαφάνιση γίνεται εκούσια είτε ακούσια, μας θυμίζει πόσο ευάλωτοι είμαστε μέσα σε έναν κόσμο που δεν προσφέρει πάντα ασφάλεια και δικαιοσύνη. Για να αποφύγουμε αυτές τις τραγωδίες, δεν αρκεί μόνο η φροντίδα και η επικοινωνία· χρειάζεται να αγωνιστούμε για μια κοινωνία που προστατεύει τα πιο αδύναμα μέλη της, που αποκαλύπτει την αλήθεια και δεν τη θάβει μαζί με τα θύματά της. Μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε πως κανείς δεν θα εξαφανιστεί χωρίς να τον αναζητήσουμε και να τον υπερασπιστούμε.

Books and Freckles: Είναι κάτι που σε δυσκόλεψε στη πλοκή του βιβλίου; 

Μαρία Ράπτη: Δεν θα έλεγα ότι με δυσκόλεψε, αλλά σίγουρα χρειάστηκε προσεκτική επεξεργασία η πλοκή. Ήθελα να διατηρήσω την ισορροπία ανάμεσα στην ένταση και το μυστήριο, χωρίς να αποκαλύπτω τα πάντα πολύ νωρίς. Επιπλέον, προσπάθησα να αποφύγω τρύπες ή ασάφειες που θα μπορούσαν να αποσπάσουν την προσοχή ή να μειώσουν την πειστικότητα του κειμένου. Για μένα, σημαντικό ρόλο παίζει και η ατμόσφαιρα του ψυχολογικού θρίλερ, που απαιτεί λεπτή προσέγγιση στα συναισθήματα και τις σιωπές των χαρακτήρων, ώστε να δημιουργηθεί η σωστή ένταση χωρίς να γίνει υπερβολικά δραματική.

Books and Freckles: Πόσο καλά μπορεί τελικά να γνωρίζουμε την οικογένεια μας; Είναι αυτή που στην τελική μπορεί να μας καταδικάσει; 

Μαρία Ράπτη: Η οικογένεια είναι η μεγάλη ερώτηση και -συχνά- η πιο δύσκολη απάντηση. Είναι το πεδίο που μπορεί να προστατεύσει, να στέρξει, να γιατρέψει αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να γίνει το πιο επικίνδυνο στοιχείο στη γη, μια κόλαση. Τίποτε δεν μπορεί να μας πληγώσει τόσο βαθιά και τελεσίδικα όσο η οικογένειά μας και πουθενά δεν είμαστε τόσο ευάλωτοι, τόσο ανυπεράσπιστοι. Για αυτόν τον λόγο, θεωρώ πως τα εγκλήματα που γίνονται μέσα σε μια οικογένεια είναι τα πιο ειδεχθή.

Books and Freckles: Πώς συνεχίζει κάποιος τη ζωή του από εκεί που ο χρόνος σταμάτησε και ξεκίνησε ξανά μετά από πολλά χρόνια; 

Μαρία Ράπτη: Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση. Η ανθρώπινη αντοχή και το -κληρονομημένο και αξιοθαύμαστο- ένστικτο που έχουμε για επιβίωση, μπορούν να μας δώσουν χαρακτηριστικά που δεν πιστεύαμε ότι είχαμε.  Το να συνεχίσεις μετά από μια μεγάλη παύση σημαίνει να αντιμετωπίσεις το παρελθόν με θάρρος, να συμφιλιωθείς με όσα χάθηκαν ή άλλαξαν και να βρεις νέους τρόπους να χτίσεις το μέλλον σου. Νομίζω πως για να ξεκινήσεις ξανά πρέπει να μάθεις να δίνεις νόημα στο παρόν, να βλέπεις το τώρα ως τη μοναδική διάσταση που έχει σημασία. 

Books and Freckles: Στο βιβλίο πέρασαν είκοσι τρία χρόνια σιωπής ( προσπαθώ να μην κάνω σποιλερ), ποιο είναι το δικό σου μήνυμα που θες να δώσεις μέσα από το βιβλίο; 

Μαρία Ράπτη: Δεν είναι αυτοσκοπός μου να περνάω μηνύματα ή να γράφω διδακτικά κείμενα. Το πιο σημαντικό για μένα είναι η ιστορία και αυτό που θα αφήσει στον κάθε αναγνώστη. Αν όμως θα ήθελα να μείνει κάτι, είναι το ότι πρέπει να μιλάμε, όταν κάτι γύρω μας δεν πηγαίνει καλά. Ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι αυτό που θα πούμε δεν έχει τόση σημασία ή ότι δεν θα ακουστεί αρκετά, οφείλουμε να το πούμε.

Books and Freckles: Η λογοτεχνία είναι ένα καλό μέσον για να πούμε για όλα αυτά που γίνονται γύρω μας. Υπάρχει όμως κόσμος που δεν βρίσκει το θάρρος για να μιλήσει, που οφείλεται αυτό πιστεύεις; 

Μαρία Ράπτη: Η λογοτεχνία όντως λειτουργεί σαν φωνή για όσα συχνά μένουν κρυφά ή αθέατα γύρω μας. Όσο για το γιατί πολλοί δεν βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, πιστεύω ότι παίζει ρόλο ο φόβος -φόβος της απόρριψης, της κατακραυγής, αλλά και της συνέπειας που μπορεί να έχει η αλήθεια στη ζωή τους. Συχνά υπάρχει και το αίσθημα της αδυναμίας, ή η πεποίθηση ότι η φωνή τους δεν θα αλλάξει κάτι. Είναι όμως ακριβώς αυτή η σιωπή που επιτρέπει στα κακά να συνεχίζουν να υπάρχουν. Για αυτό η λογοτεχνία, μέσα από τις ιστορίες της, μπορεί να δώσει το έναυσμα να σπάσει η σιωπή.

Books and Freckles: Συγγραφικά τι να περιμένουμε από σένα; 

Μαρία Ράπτη: Μέσα στον επόμενο χρόνο θα κυκλοφορήσει το νέο μου βιβλίο, ένα -και πάλι- ψυχολογικό θρίλερ με ένταση, μυστήριο και ανατροπές που θέλω να πιστεύω ότι θα κρατήσουν τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα. Ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω το μεθεπόμενο βιβλίο, καθώς και ένα θεατρικό έργο που θα έχει εντελώς διαφορετικό ύφος από τα προηγούμενα. Και... συνεχίζουμε!

Books and Freckles: Μαρία σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα.

Μαρία Ράπτη: Εγώ ευχαριστώ για τις ωραίες ερωτήσεις και την παρέα!