Αντώνης Αντωνιάδης: Η λογοτεχνία τρόμου είναι η συνέχιση των τρομακτικών παιδικών ιστοριών στους ενήλικους.

Συνέντευξη στο συγγραφέα Αντώνη Αντωνιάδη

Books and Freckles: Αντώνη καλώς ήρθες στο Books and Freckles 

Αντώνης Αντωνιάδης: Καλώς σας βρήκα κι ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Books and Freckles: Μίλησέ μας για τη συγγραφική σου πορεία μέχρι στιγμής.

Αντώνης Αντωνιάδης: Ξεκίνησα να γράφω ιστορίες φαντασίας από το δημοτικό, ωστόσο επαγγελματικά ασχολήθηκα από το 1999. Αν και είχα δώσει διάφορες δουλείες μου νωρίτερα σε εκδοτικούς, αλλά και σε ειδήμονες του χώρου, και παρ’ όλο που είχα θετικές αντιδράσεις, δεν πίστευα στον εαυτό μου, ούτε καν τις θετικές τους απαντήσεις, με αποτέλεσμα να καθυστερήσω να εκδώσω βιβλίο, αλλά και να χρησιμοποιώ τον προσδιορισμό «συγγραφέας» ακόμα κι ενώ είχαν κυκλοφορήσει τα βιβλία μου. 

Books and Freckles: Στο βιογραφικό σου έχεις αρκετά βιβλία. Θέλεις να μας πεις δύο λόγια για το καθένα; 

Αντώνης Αντωνιάδης: Έχω συμμετάσχει σε πολλά συλλογικά βιβλία έρευνας με ποικίλη θεματολογία, όπως σε σχέση με την ιστορία, τη θρησκεία, το υπερφυσικό, τη λαογραφία κ.λπ. Το πρώτο προσωπικό βιβλίο ήταν το Δελφοί οι Πολιτικοί Σχεδιασμοί του Ιερατείου, το οποίο προήλθε όταν από τις διάφορες έρευνές μου στα αρχαία κείμενα συναντούσα συχνά αναφορές για τους Δελφούς που έδιναν εντολές στο να γίνει βασιλιάς ο τάδε, ο δείνα να πάρει την εξουσία, η τάδε πόλη να έχει τους συγκεκριμένους νόμους κ.λπ.. Οπότε συγκέντρωσα τις πληροφορίες και ξεδιάλυνα το τοπίο σχετικά με τους Δελφούς ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πέρα από θρησκευτικό, λειτουργούσε και σαν πολιτικό κέντρο των Ελλήνων, επινοώντας μάλιστα τόσο το μικτό πολίτευμα της Σπάρτης όσο και την ίδια τη δημοκρατία για τους Αθηναίους.

Στη μεγαλύτερη έρευνα που έκανα στις αρχαίες πηγές συναντούσα συνεχώς διάφορες ιστορίες που σχετίζονταν με το υπερφυσικό και το παράξενο, με αποτέλεσμα το αμέσως επόμενο βιβλίο μου να είναι το Παράξενες Διηγήσεις των Αρχαίων Ελλήνων, στο οποίο παρουσιάζω καταγεγραμμένες ιστορίες των αρχαίων σχετικά με γίγαντες, παράξενα φαινόμενα, ΑΤΙΑ, δράκους, φαντάσματα κ.λπ.

Στη συνέχεια έγραψα το ιστορικό μυθιστόρημα ο Λύκος της Σπάρτης, το οποίο αναφέρεται στον μοναδικό επιζώντα της μάχης των Θερμοπυλών Αριστόδημο, ο οποίος χλευάστηκε, λοιδορήθηκε και γενικώς απομονώθηκε από τους Σπαρτιάτες με τους χαρακτηρισμούς τρεμούλας, δειλός κ.λπ. κι ενώ απέδειξε τη γενναιότητά του στη μάχη των Πλαταιών, οι κλασικοί φανατικοί Έλληνες που δεν παραδέχονται ότι έχουν κάνει λάθος, δεν τον αναγνώρισαν ως τον καλύτερο πολεμιστή. Αυτή η συμπεριφορά των Ελλήνων και η αδικία προς τον άνθρωπο με ώθησαν να γράψω το μυθιστόρημα.

Το επόμενο ήταν η Εκστρατεία στην Έρημο, στο οποίο ασχολούμαι πάλι με τις διχαστικές συμπεριφορές των Ελλήνων και την καταστροφή που επιφέρουν. Μετά τη νίκη των Ελλήνων επί των Περσών στην Ελλάδα, οι Αθηναίοι σκέφτηκαν να βοηθήσουν τους Αιγύπτιους να απελευθερωθούν από τους Πέρσες και έτσι εκστράτευσαν στον Νείλο. Οι Αιγύπτιοι επαναστάτησαν με τη βοήθεια των Ελλήνων, αλλά οι διχόνοιες στην Ελλάδα είχαν σαν αποτέλεσμα το εκστρατευτικό σώμα να μείνει χωρίς βοήθεια και όταν επιτέθηκαν οι Πέρσες να υποχωρήσει μέσω της ερήμου στη σημερινή Λιβύη όπου και καταστράφηκε.

Ενόσω έγραφα το βιβλίο Νεκρονομικόν το Χειρόγραφο των Νεκρών, το οποίο εκδόθηκε πρώτα στις ΗΠΑ και ασχολείται με τη μυθολογία του Κθούλου και το πώς μεταφράστηκε στα ελληνικά το περιβόητο καταραμένο βιβλίο Νεκρονομικόν, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά της λαβκραφτικής φαντασίας, με τη βοήθεια της φίλης μου Αγγελικής Ράδου τελείωσα και το μυθιστόρημα Δαιμόνιος Βάκχος. Το Δαιμόνιος Βάκχος καταπιάνεται με τις αρχαίες διονυσιακές τελετουργίες και την αναβίωσή τους από μια ομάδα γυναικών στη σύγχρονη Ξάνθη. Είναι μυστηρίου, αστυνομικό, τρόμου.

Στη συνέχεια έγραψα μια συνοπτική ιστορία για τα 100 Γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα από το 1821 μέχρι το 2021 το οποίο κυκλοφόρησε επετειακά από την εφημερίδα το ΒΗΜΑ για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. 

Φέτος κυκλοφόρησε η νουβέλα Η Νύχτα που Άλλαξε ο Κόσμος, ένα ψυχολογικό-κοινωνικό θρίλερ.

---

Διαβάστε την άποψή μου για το βιβλίο του Αντώνη Αντωνιάδη - Η νύχτα που άλλαξε ο κόσμος

---

Books and Freckles: Για να γράψεις τα βιβλία σου, έχεις κάνει αρκετή έρευνα.  Πόση έρευνα απαιτεί κάθε βιβλίο ώστε να είναι σωστές οι πληροφορίες που δίνεις σε κάθε ιστορία; 

Αντώνης Αντωνιάδης: Ανάλογα το θέμα και το βιβλίο που γράφει κάποιος απαιτείται και ο χρόνος που θα ξοδέψει στην έρευνα. Στην αρχική φάση της έρευνας μπορεί κάποιος να συλλέξει συγκεκριμένες πληροφορίες που βοηθούν για παράδειγμα την πλοκή της ιστορίας, εάν πρόκειται για μυθιστόρημα. Σε μια δεύτερη φάση που θα προσπαθήσει να διασταυρώσει τις πληροφορίες που συνέλεξε τότε μπορούν να εμφανιστούν «σύννεφα» που θα θολώσουν τις αρχικές πληροφορίες, με αποτέλεσμα να εμβαθύνει περισσότερο την έρευνά του, επειδή οι πρώτες πληροφορίες είτε ήταν διαστρεβλωμένες είτε λανθασμένες. Οπότε κι εφόσον θέλει να παραδώσει ένα βιβλίο που δεν θα περιέχει λάθη, τότε θα συνεχίσει μέχρι να επιβεβαιωθεί ότι πέτυχε τον στόχο του. Αυτό μπορεί να πάρει μήνες ή και χρόνια, ανάλογα με τον χρόνο που έχει να διαθέσει στην έρευνα.

Books and Freckles: Το τελευταίο βιβλίο: Η νύχτα που άλλαξε ο κόσμος, έχει τρία στάδια που το μυαλό ακολουθεί ένα μοτίβο. (προσπαθώ να μην κάνω σπόιλερ) Τι μπορεί να ενεργοποιήσει αυτό το κλικ μέσα μας και μια ήσυχη καθημερινότητα να πάρει άλλη τροπή; 

Αντώνης Αντωνιάδης: Εφόσον αναφερόμαστε σε ψυχικές νόσους τα πράγματα είναι πιο απλά από τις περιστάσεις που βλέπουμε σε κάποιον άνθρωπο να γίνεται το «κλικ» όπως λες, να «σπάει» και να βιαιοπραγεί, τόσο που κανείς στον περίγυρό του να μην πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπόρεσε π.χ. να διαπράξει φόνο. Στις ψυχικές νόσους, όπως η ψύχωση, η σχιζοφρένεια, η αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας, η διαταραχή οριακής προσωπικότητας και άλλες, έχουμε δεδομένα και στην ουσία έναν «χάρτη», ο οποίος μας προσφέρει την πληροφορία ότι ο πάσχων έχει πολλές πιθανότητες κάποια στιγμή στο μέλλον να συμπεριφερθεί βίαια και να πράξει φόνο. Στις άλλες περιπτώσεις των «φυσιολογικών» ανθρώπων είναι δύσκολο να ανιχνευτεί το πότε «θα του γυρίσει» και θα καταφερθεί με βία. Και στις δυο περιπτώσεις όμως οι έρευνες δείχνουν ότι πολλές φορές το κλικ γίνεται από τη χρήση ουσιών που επηρεάζουν τον εγκέφαλο. 

Σήμερα συνεχώς ακούμε για βίαια περιστατικά και όλοι αναζητούν τις αιτίες τους από κοινωνικούς λόγους μέχρι υπερφυσικούς, αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι –ούτε καν για τον ίδιον τους τον εαυτό- είναι ότι αναλόγως της προσωπικότητάς τους π.χ. εάν είναι υποχωρητικοί, ευαίσθητοι κ.λπ. μπορεί κάποια στιγμή ένα απλό γεγονός να τους μεταλλάξει σε βίαιο τέρας π.χ. λόγω χωρισμού, άγχους, απιστίας, εξευτελισμού, επηρεασμού από την κοινωνικοπολιτική ομάδα που ανήκουν, ακόμα και για μίμηση. Μάλιστα αυτό το τελευταίο δεν παρουσιάζει μια μικρή πιθανότητα, αλλά το ποσοστό εκείνων που θέλουν να μιμηθούν τη βία άλλων είναι μεγάλο, ειδικά σε νεαρές ηλικίες.

Books and Freckles: Το μυαλό είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου; 

Αντώνης Αντωνιάδης: Εννοείται. Άλλωστε ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που μας κάνει να διαφέρουμε από τα υπόλοιπα ζώα είναι η νοητική μας λειτουργία. Ωστόσο αυτό που ξεχνάμε στην καθημερινότητά μας είναι ότι στην ουσία είμαστε ζωικές μορφές που καθοδηγούμαστε από συγκεκριμένα ένστικτα τα οποία συνδυαζόμενα με τις νοητικές μας λειτουργίες αποφέρουν κι επιφέρουν αποτελέσματα, άλλοτε συμβατά με τις νόρμες της κοινωνικής ζωής, τα οποία θεωρούμε ηθικά, κι άλλοτε ασύμβατα, τα οποία θεωρούμε ανήθικα, απάνθρωπα και κτηνώδη. Στην ουσία όμως, αυτοί οι χαρακτηρισμοί έχουν να κάνουν με το πολιτιστικό επίπεδο και την παιδεία της κοινωνίας και του ανθρώπου. Π.χ. η βία εναντίον των γυναικών σε πολλές κοινωνίες εκτός δυτικού κόσμου δεν θεωρείται κάτι τρομερό, κατακριτέο και άξιο λόγου, ούτε και η θανάτωση επί τόπου ενός κλέφτη. Επίσης ας σκεφτούμε και το εξής απλό: μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες ακόμα και στις μεγάλες πόλεις, σε αυλές και σε κήπους είχαμε οικόσιτα ζώα τα οποία σφάζαμε οι ίδιοι για να τραφούμε, σήμερα πόσοι άνθρωποι των πόλεων μπορούν να σκοτώσουν μια κότα ή ένα κατσίκι για να το φάνε;

Books and Freckles: Στη νουβέλα, πας βαθιά, στην ψυχή του πρωταγωνιστή. Υπήρχαν στιγμές που όλο αυτό το σκοτάδι έβγαινε στην επιφάνεια, σε σημείο που να τρομάζει ακόμα και εσένα;

Αντώνης Αντωνιάδης: Με τρόμαξε κατά την έρευνα κι όχι τη στιγμή που το έγραφα. Μια βαθιά έρευνα σε οποιοδήποτε βίαιο γεγονός κι εφόσον ο ερευνητής διατηρεί ορθή κρίση, τρομάζει τον κάθε άνθρωπο, τον οδηγεί να σκεφτεί τα πώς και τα γιατί και, ναι, ακόμα και τον εαυτό του μέσα σε μια ανάλογη κατάσταση. Και οι συγγραφείς εάν δεν μπούνε με τη φαντασία τους μέσα σε μια κατάσταση, να βιώσουν με τη σκέψη το τι συμβαίνει στο μυαλό ενός ψυχασθενή για παράδειγμα, δεν μπορούν να αποδώσουν την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα το έργο τους να μην είναι πειστικό.

Books and Freckles: Ο τρόμος είναι ένα δύσκολο είδος. Ποια στοιχεία είναι αυτά που χρειάζεται να έχει ένας συγγραφέας ώστε να γράψει ένα καλό βιβλίο τρόμου; 

Αντώνης Αντωνιάδης: Ναι, η λογοτεχνία τρόμου είναι πραγματικά ένα δύσκολο είδος, ειδικά στη σύγχρονη εποχή που οι ταινίες, μέσω των εικόνων και των ήχων, είναι περισσότερο παραστατικές από κάθε γραπτό κείμενο. Θεωρώ ότι δύσκολα ένα βιβλίο μπορεί να προσφέρει την ανατριχίλα και τον τρόμο που μπορεί να προκαλέσει μια ταινία, όχι λόγω της ανικανότητας των συγγραφέων, αλλά λόγω της ζωντανής μετάδοσης. Στο βιβλίο διαβάζεις την ιστορία και φαντάζεσαι τα σκηνικά, στην ταινία, ακόμα και στη χειρότερη που έχει γυριστεί, θα δεις τις πράξεις και ταυτόχρονα θα ακούσεις τους ήχους είτε π.χ. του κόκαλου που σπάει, την κραυγή πόνου κ.λπ. είτε και της ανατριχιαστικής μουσικής υπόκρουσης που θα σε προκαταβάλει ώστε να επιφέρει μέσα σου τον τρόμο. Το σύγχρονο καλό βιβλίο τρόμου, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει να κάνει όπως παλιά με την ανατριχίλα που θα σου αφήνει σε κάθε σελίδα, π.χ. ο βρυκόλακας που παραμονεύει στις σκιές να σου πιεί το αίμα, γιατί όπως είπα λόγω των πολλών ταινιών που παρακολουθούμε συνεχώς έχει χαθεί αυτό το συναίσθημα, αλλά με τη δυνατή αίσθηση που θα σου αφήσει για την ύπαρξη του περιγραφόμενου φόβου.

Books and Freckles: Τι είναι αυτό που γοητεύει, είτε συγγραφείς είτε αναγνώστες και διαλέγουν το είδος του τρόμου; 

Αντώνης Αντωνιάδης: Η λογοτεχνία τρόμου είναι η συνέχιση των τρομακτικών παιδικών ιστοριών στους ενήλικους. Ο λόγος και για τους μεν και για τους δε είναι ο ίδιος: να προκαλέσει φόβο. Ο φόβος ήταν το ερέθισμα προς τον άνθρωπο -και παραμένει- ώστε να μεγαλουργήσει, να νικήσει και να ξεπεράσει τις φυσικές του δυνάμεις. Τιθασεύσαμε τη φωτιά όχι για να ψήνουμε το κρέας, ούτε για να ζεσταινόμαστε τον χειμώνα, αλλά για να προστατευτούμε από τα θηρία, να νικήσουμε τον φόβο μας για αυτά. Κι εφόσον τη τιθασεύσαμε και μας έδωσε τον κατάλληλο χρόνο ηρεμίας ώστε να καθίσουμε άφοβα και χαλαροί να σκεφτούμε, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε όλο και περισσότερα πράγματα για τη βελτίωση της ζωής μας και την κατανίκηση άλλων φόβων μας. Το τελευταίο σύνορο είναι ο φόβος του θανάτου, αυτόν στην ουσία θέλουμε να τον νικήσουμε τόσο ως φόβο όσο και ως γεγονός.

Books and Freckles: Συγγραφικά μας έχει πει ότι περιμένουμε καινούργιο βιβλίο. Θες να μας πεις λίγα λόγια για αυτό;

Αντώνης Αντωνιάδης: Ναι. Το επόμενο βιβλίο μου είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα για ένα γεγονός που αποσιωπήθηκε, αποκρύφτηκε και τελικά ξεχάστηκε και έχει να κάνει με τις Ελληνίδες που πολέμησαν και έσωσαν την Ελλάδα. Οι αναφορές σχετικά με τα γεγονότα είναι ελάχιστες και εάν κάποιος δεν γνωρίζει λεπτομέρειες από την αρχαία ιστορία τότε είναι δύσκολο να αντιληφθεί τόσο τους λόγους της αποσιώπησης όσο και να συνδέσει τις πληροφορίες για να πάρει μια σαφέστερη εικόνα του τι πιθανότατα είχε συμβεί. Στην ουσία βρήκα στην Ιστορία ακόμη μια αδικία απέναντι, όχι σε κάποιον αυτή τη φορά, αλλά προς όλες τις γυναίκες εκείνες που πολέμησαν και κάθισα να γράψω ένα βιβλίο ώστε να αποκαταστήσω τη γενναιότητα, τη μεγαλοψυχία και την αγάπη τους προς την πατρίδα. 

Books and Freckles: Αντώνη σε ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα. 

Αντώνης Αντωνιάδης: Κι εγώ ευχαριστώ και εύχομαι σε όλους ένα καλό καλοκαίρι με όμορφες αναγνωστικές εμπειρίες.